September in beeld

Wanneer je na je lange zomer weer je school en lokaal binnenstapt, is het altijd even wennen. Na weken van buiten leven en je “hoofd in de stand-by modus”, is het altijd “opschakelen” naar de andere versnellingen. En dat is wennen… De kunst is om dat opschakelen dan ook geleidelijk en mild te doen. Om de balans niet te verliezen.

Stap niet automatisch terug in je oude patroon van voor de zomer, maar houd de lichtheid en gevoel van ruimte van tijdens zomer nog even vast. Dat maakt het wennen aan je werkende ritme makkelijker. De overgang milder. De balans kloppender.

Hoe doe je dat dan?
Nou, bijvoorbeeld om nog een weekend erop uit te gaan. In mijn geval met mijn caravan.

Maar ook werden er nieuwe uitdagingen aangegaan en dus nieuwe dingen geleerd. Mountainbiken met Tante Jorien was er 1 van…

Zoals velen van jullie weten, is het bij het leren van iets nieuws (onder andere) heel belangrijk om directe feedback te ontvangen. Dus ik heb mijn directe feedback rijkelijk laten vloeien!

Resultaat: twee uiterst blije neven die zich meer en meer competent en zeker voelden op de Mountainbike.

“Gaan we snel nog een keer?” Natuurlijk, jongens…” aldus een Trotse Tante.

Maar ook ben ik een weekend in Durbuy geweest om deel te kunnen nemen aan een gravelevenement met Laurens ten Dam (voor de kenners). Fysiek, technisch, metaal…alles was een uitdaging en dat vind ik heerlijk. Het houdt me scherp en flexibel in mijn lichaam en hoofd. Het zorgt ervoor dat ik mezelf steeds weer op nieuwe gebieden moet leren kennen. Hierdoor kan ik in mijn werk met jullie het beste en scherpste van mezelf blijven geven.

Maar bovenal, het blijft lichtheid en ruimte bieden als tegenwicht voor de tijd die we weer binnen in de klas/achter ons bureau/in ons hoofd/werkend met de computer doorbrengen. Het is nodig om de balans in het geheel te houden.

Wat doe jij om die balans te houden voor jezelf, waardoor je het beste van jezelf kunt geven?